اثر ایریدوتومی با لیزر در قسمت تحتانی در مقایسه با قسمت فوقانی عنبیه در درمان گلوکوم زاویه بسته

ایریدوتومی با لیزر در درمان گلوکوم با زاویه بسته اهمیت خاصی دارد. از عوارض احتمالی ضمن عمل، خونریزی و آزاد شدن پیگمان در اطاق قدامی می باشد که می تواند مانع ادامه عمل گردد. ایریدوتومی معمولا در ربع های عنبیه انجام می گیرد، لذا کدورت های قسمت فوقانی قرنیه ممکن است مشکل ساز باشد. در این مطالعه مقایسه ایریدوتومی با لیزر در قسمت تحتانی با ایریدوتومی قسمت فوقانی عنبیه در درمان گلوکوم زاویه بسته، در مرکز آموزشی-درمانی رسالت شهرکرد بر روی 300 چشم از 164 بیمار انجام گرفت. محل ایریدوتومی در 150 چشم ربع های فوقانی و در 150 چشم ربع های تحتانی عنبیه درنظر گرفته شد. دو گروه از نظر شلیک، انرژی بکار رفته، فشار پس از عمل و عوارض حاصله با یکدیگر مقایسه شدند. سن همه بیماران بالای 45 سال بوده و از نظر جنسیت و نیز راست و چپ بودن چشم تفاوت آماری مشهود نبود. سابقه بیماری سیستمیک در 1/3 و سابقه بیماری چشمی در ¼ بیماران دیده شد. در بیمارانی که تیرگی قسمت فوقانی قرنیه داشتند ایریدوتومی در قسمت تحتانی عنبیه بمراتب سهل تر بود. از طرفی در آن عده که قسمت فوقانی عنبیه محل انتخابی بود چنانچه ضمن عمل خونریزی غیر قابل کنترل روی می داد و یا پیگمان در اطاق قدامی رها می گشت شانس انتخاب قسمت های دیگر عنبیه برای ادامه عمل کم می شد. درحالی که در گروه دوم در صورت بروز خونریزی، قسمت های بالاتر عنبیه قابل مشاهده بوده و در نتیجه ادامه عمل متوقف نمی شد. نتیجه حاکی از سهولت و موفقیت و عوارض کمتر با ایریدوتومی در قسمت تحتانی عنبیه بود، چنانچه میانگین و انحراف معیار شلیک در گروه اول و دوم بترتیب 1.76±6.79 و 1.37±3.85، انرژی لیزر بکار رفته در گروه اول و دوم بترتیب 0.93±5.67 و 1.07±3.28 میلی ژول و فشار چشم پس از عمل در گروه اول و دوم بترتیب 2.73±25.14 و 2.72±20.97 میلیمتر جیوه بود که در تمام موارد (P<0.001) بود. لذا به نظر می رسد ایریدوتومی در قسمت تحتانی در مقایسه با ایریدوتومی در قسمت فوقانی برای درمان گلوکوم زاویه بسته منطقی تر باشد.